معماری سبز یا ساختمان سبز به چه معناست؟

معماری سبز یا دیزاین سبز یک رویکرد در ساخت و ساز است که اثرات مخرب روی سلامت انسان‌ها و محیط زیست را کاهش می‌دهد. معمار یا طراح سبز سعی می‌کند تا با احترام از آب، هوا، و زمین از مواد ساختمانی و ایده‌های پایدار به طرحی برسد که دوستدار طبیعت باشد. معماری سبز یا معماری پایدار در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری از طراحان و معماران جهان قرار گرفته است.

طراحی پایدار و اصول تفکر طراحی

ساختمان سبز که از معماری سبز حاصل می‌شود به سلامت فردی که در آن و در محیط اطراف آن زندگی می‌کند اهمیت داده و با کمک مواد و منابع سبز و تکیه بر انرژی‌های طبیعی از جمله انرژی خورشیدی برای تولید گرما، برق و روشنایی، با بازیافت و استفاده دوباره از ضایعات و در نهایت با یکپارچه‌سازی ساختمان، به حفظ و نگهداری محیط زیست کمک می‌کند.

طراحی سبز عملی است برای حل مشکلات که طی آن منابع طبیعی قبل، بعد و در طول فرآیند تولید و ساخت کمترین آسیب را می‌بیند. به علاوه مصالحی که استفاده می‌شوند باید عمر مفید طولانی داشته و قابل بازگشت به چرخه طبیعت باشند.

معماری پایدار چیست؟

ویژگی‌های مشترک ساختمان سبز

برای آنکه ساختمان سبز داشته باشید لازم نیست تا سقف ساختمان خود را سبز کنید؛ هر چند که معمار ایتالیایی رنزو پیانو ساختمان‌هایی با سقف سبز نیز خلق کرده است.

حتی به باغچه‌های عمودی یا دیوارهای سبز هم برای داشتن ساختمان سبز نیاز ندارید؛ با این حال جین نوول  این مفهوم را در طراحی یک ساختمان مسکونی در پارک مرکزی سیدنی استرالیا به واقعیت تبدیل کرده است.

اولین جنگل عمودی در آسیا با بیش از ۳۰۰۰ گیاه

فرآیندهای و مراحل ساخت نیز بخشی از طراحی ساختمان سبز هستند. لایروبی راه‌های آبی، سیمان بازیافت شده، منابع‌یابی مصالح ساختمانی و استفاده از ریل و آب برای جابجایی مصالح از جمله ایده‌های کاربردی در معماری سبز هستند.

این ۶ ساختمان آینده معماری پایدار به شمار می‌آیند

اصول معماری سبز

۱. اصل حفاظت از انرژی

هر ساختمان باید به گونه‌ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برسد.

۲. اصل کار با اقلیم

ساختمان‌ها باید به گونه‌ای طراحی شوند که قادر به استفاده از اقلیم و منابع انرژی محلی باشند.

۳. اصل کاهش استفاده از منابع جدید

هر ساختمان باید به گونه‌ای طراحی شود که استفاده از منابع جدید را به حداقل برساند و در پایان عمر مفید خود، منبعی برای ایجاد سازه‌های دیگر به وجود آورد.

۴. اصل احترام به کاربران

معماری سبز به تمامی افرادی که از ساختمان استفاده می‌کنند احترام می‌گذارد. در یک ساختمان ساز حرفه‌ای، ایمنی، سلامت مصالح و فرایند‌های شکل دهنده ساختمان به اندازه کارگران، کاربران و ساکنین ساختمان اهمیت دارد.

۵. اصل احترام به سایت

معمار استرالیایی گلن مورکات می‌گوید: «ساختمان باید زمین را به گونه‌ای آرام و سبک لمس کند.» ساختمانی که انرژی را حریصانه مصرف می‌کند، آلودگی تولید می‌کند و با مصرف کنندگان و کاربران خویش بیگانه است، هرگز زمین را آرام و سبک لمس نمی‌کند.

۶. اصل کل گرایی

تمامی اصول سبز، نیازمند مشارکت در روندی کل گرا برای ساخت محیط مصنوع هستند.

اصول طراحی منظر پایدار

والاترین هدف معماری سبز این است که بطور کامل پایدار باشد. بطور ساده می‌توان گفت برای به دست آوردن پایداری باید همه چیز را «سبز» کنید. با وجود این که همه ساختمان‌های سبز همه این ویژگی‌ها را ندارند اما می‌توان گفت که معماری و طراحی سبز ایده‌آل باید در بر گیرنده تمامی این ویژگی‌ها باشد:

سیستم‌های تهویه برای گرمایش و سرمایش کارآمد

روشنایی و نور با مصرف بهینه انرژی

لوازم برقی و لوله‌کشی‌های آب با کمترین هدر-رفت

طراحی فضای ساختمان برای بهره گرفتن بیشینه از انرژی خورشیدی

کمترین آسیب‌رسانی به بوم و زیستگاه‌ طبیعی

منابع برقی جایگزین مانند نیروی باد یا انرژی خورشیدی

استفاده از مصالح غیر سمی، غیرطبیعی چه داخل و چه بیرون ساختمان

استفاده از چوب و سنگ‌های محلی و جلوگیری از حمل و نقل‌های طولانی

بریدن مسوولانه چوب

استفاده از ساختمان‌های قدیمی

استفاده از اوراق‌های بازیافی از سایر ساختمان‌ها

استفاده بهینه از فضا

بهترین جایگیری ساخت بنا، بیشینه کردن نور، باد و پناهگاه طبیعی

برگرفته از: thoughtco